شهر من بابل

مازیار با نام اصلی عبدالرضا کیانی‌نژاد (۱ تیر، ۱۳۳۱ در بابل − ۱۶ فروردین، ۱۳۷۶) خواننده‌ی پاپ ایرانی بود.

مازیار با نام اصلی عبدالرضا کیانی‌نژاد (۱ تیر، ۱۳۳۱ در بابل − ۱۶ فروردین، ۱۳۷۶) خواننده‌ی پاپ ایرانی بود. که در سال ۱۳۷۶ بر اثر سکته‌ی قلبی و مغزی در گذشت. در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد. از آثار او می‌توان به آهنگ‌های کبوتر، ماهیگیر، ایران ایران و... اشاره کرد.
زندگی
همسر مازیار افسانه سهایی است که در سال ۱۳۵۷ با مازیار آشنا شده بود مازیار شناختی از افسانه نداشت اما افسانه از طریق رادیو و تلویزیون آثار او را شنیده و دیده بود و مازیار خواننده‌ی مورد علاقه اش بود.
دختر بزرگ‌ مازیار با نام غزل کیانی نژاد که آهنگساز، ترانه سرا و خواننده است. وی چند کنسرت برای بانوان اجرا نموده است و به‌همراه مادر، خواهرش ترانه که او هم اهل موسیقی است، و سعید عزیزی همسر غزل که آهنگساز است، شرکت پژواک هنر شرق را می‌گردانند.
آموختن موسیقی و تکامل
آشنایی با محمد نوری
در نیمه‌ی دوم دهه ۱۳۴۰ مازیار یک دانش آموز دبیرستانی بود که به دوستانش گفته بود: «شک نکنید من یک روز خواننده معروفی خواهم شد.» و بعدها وی در یکی از مسابقات هنری دانش‌آموزان که به داوری محمد نوری برگزار شده بود، توانسته بود رتبه‌ی اول را در بین دانش‌آموزان سراسر ایران کسب کند.
همکاری با جهانبخش پازوکی
وی برای ادامه‌ی فعالیت در سن شانزده سالگی به تهران رفت تا بتواند کار در فضاهای حرفه‌ای را تجربه کند. جهانبخش پازوکی که تصادفا در یکی از اجراهای او حضور داشت و با شنیدن صدای مازیار به وی پیشنهاد همکاری داد. اسم هنری مازیار را نیز همین آهنگساز برای او انتخاب کرده است. حاصل این همکاری ترانه‌هایی مثل «ماهیگیر» و «کبوتر» بود که این ترانه‌ها از محبوبیت برخوردار بودند. بدین ترتیب برای وی زمینه‌ی همکاری با اساتید آهنگساز آن دوران همچون بابک بیات، محمد شمس، عماد رام، ناصر چشم آذر، تورج شعبانخانی، آرش سزاوار و سایرین فراهم گردید.
پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران
وی تا سال ۱۳۵۷ به‌عنوان یک خواننده‌ی مطرح فعالیت داشت. و در سال ۱۳۵۸ از فعالیت وی کاسته شد. از سال ۱۳۵۹ بدون دلیل مشخصی کاملاً به حاشیه رفت. و حتی ترانه‌ای به نام شهید که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران با آهنگسازی بابک بیات برای شهیدان ایران خوانده بود نیز برگ برنده‌ی وی نشد.وی با وجود فراهم بودن شرایط برای اقامت در خارج از ایران، مایل به مهاجرت نبود. وی معتقد بود که تمام ترانه‌هایی را که قبل از انقلاب ۱۳۵۷ ایران اجرا کرده ارزشمند و قابل دفاع هستند، لذا لزومی بر ترک کشور نمی‌دید.
انتشار آلبوم گل گندم
پس از انقلاب ۱۳۵۷ و در دهه‌ی ۱۳۷۰‌ و حدود سال‌های ۱۳۷۳ آلبوم «گل گندم» وی انتشار یافت و در همان سال توقیف شد. گفته می‌شود پخش این آلبوم اتفاق ناگواری برای مازیار بود و مازیار نفع مادی از انتشار این آلبوم نبرده است.
درگذشت
در ۱۶ فروردین سال ۱۳۷۶ در اوایل میان‌سالی زمانی که دو ماه و نیم مانده بود ۴۵ ساله شود، بر اثر سکته‌ی قلبی و مغزی در گذشت.
آلبوم‌ها
آرزوی فردا

 خسته

 ماهیگیر (۱۳۵۵)

حرف بزن

تنهایی

 گل گندم (۱۳۷۳)

سایر ترانه ها